Zastanowiłam się. I jestem zachwycona.

Kaszlnięcie. Kichnięcie. Przypadkowe ziewnięcie. Zbyt głośne wstawanie. Zbyt głośne siadanie. Wiercenie się. Chrapnięcie podczas drzemki. Wybaczcie za banał, ale tak, żyjemy w społeczeństwie

No faktycznie, zupełnie jak hałasujące dzieci które często i głośno krzyczą czy piszczą. PLace zabaw i przedszkola są potrzebne ale jak się ma takowe pod oknami to bywa skrajnie uciążliwe przez znaczną część dnia. Żyjemy w społeczeństwie, więc powinniśmy się szanować w obie strony bo czyjaś chęć czy ideologia posiadania rodziny nie jest ważniejsza niż moja odwrotna chęć. Niektórzy chcą mieszkać w mieszanym środowisku, inni niekoniecznie, i to jest ok. Dzielenie knajp to jeszcze nie dzielenie ulic, byle każdy się jakoś tam zmieścił w społeczeństwie

Kiedyś jechałem PKP w wagonie “Strefa Ciszy”. Wtem wchodzi on - tata z dzieckiem.

Dziecko oczywiście hałasuje całą drogę.

Spytałem konduktorki czy coś tutaj da się zrobić, przesadzić - powiedziała, że pociąg jest pełny, ale zwróci uwagę.

Pyta go, “Dlaczego Pan kupił bilet w strefie ciszy?” Odpowiada - “Bo nie było wolnych biletów na inne miejsca”.

To co jest opisywane w poście brzmi dobrze, chociaż martwi mnie “wydzielona strefa w samolocie” - czyli co, dalej lecisz w tej samej kabinie tylko trochę dalej od dzieci?

Ci, którym marzy się społeczeństwo bez dzieci (szerzej: bez konkretnej grupy społecznej) nie zdają sobie sprawy, że bez tego fermentu będziemy żyć podzielonych strefach dla określonych ludzi. A tak miasta ani żadna inna społeczność nie ma prawa działać, bo z czasem zacznie wykluczać. A to bardzo, bardzo niebezpieczne i z czasem odbije się, żeby tylko, czkawką.

– wątpię, bym się zgadzał. Aktualnie mamy społeczeństwo niby pluralistyczne, inkluzywne i wcale nie jest np. niżej podpisanemu od tego lepiej; dopóki nie nauczyłem się zdrowej dawki pogardy, to trwało uczucie stłamszenia przez konserwaków, libów, autorytarystów i bezideową patolę. Dzieci/rodzina dla niektórych nie są najwyższą wartością i kropka, nie musimy się tłumaczyć. To jak ze zwierzętami: opiekujesz się, to musisz ogarniać. Albo jak z hoolsami: chcesz się tłuc o szal, to nara do lasu (ktoś by zauważył, że to już mamy: specjalne wagony/pociągi na mecz).

Musimy mieć świadomość, że wokół nas są rodzice z dziećmi, single, starzy, młodzi, a miejsca, w których wspólnie przebywamy, powinny być dostępne dla każdego. Dzielenie – po zebraniu wcześniejszych opłat – może doprowadzić do tego, że tych mniej opłacalnych po prostu się w końcu pozbędziemy. A nie o to chodzi.

– a tutaj się zgadzam: jakikolwiek darwinizm [ekonomiczny] jest non possumus. Dlatego zróżnicowane wycenianie miejsc wg jakichś kryteriów IMHO nie idzie w pakiecie wolnościowo-postępowo-kooperatywnym.