De WRR stelt dat het subsidiebeleid op de schop moet om maatschappelijk ondernemen meer te laten lonen. "Overheid laat oren te veel hangen naar gevestigde partijen."
De theorie is dat bedrijven goed zijn in de goedkoopste manier vinden om te doen wat er van ze verlangd wordt.
Het probleem daarmee is vaak dat de eisen onvoldoende scherp zijn, en ook niet aangescherpt worden. Daardoor maken bedrijven overmatige winst omdat ze een ondermaats product mogen leveren.
Ook de illusie dat herhaaldelijk aanbesteden kwaliteit verbeterd. De praktijk is dat omdat bedrijven geen zekerheid hebben en dus alle kosten kort cyclisch terug moeten verdienen en het leer effect uit blijft door steeds wisselende aanbieders.
Ik denk niet dat de overheid het allemaal zelf hoeft te doen, maar de overheid is geen bedrijf en dienstverlening is niet verlies dat ze leid. Het zijn gezamenlijke investeringen.
De theorie is dat bedrijven goed zijn in de goedkoopste manier vinden om te doen wat er van ze verlangd wordt.
Die theorie klopt al niet helemaal — bedrijven hebben als doel om winst te maken. Een goedkopere manier om iets te doen is een middel dat kan bijdragen aan die winst, prima, maar dat is bijzaak. Het draait om de winst, en het maximaliseren ervan. Soms komt daar een product uit dat jij en ik ondermaats vinden, soms niet, maar ook dat is bijzaak: zolang het product wordt afgenomen, is het (voor het bedrijf) zeker niet ondermaats.
Dat je dan bepaalde taken aan het bedrijfsleven gaat overlaten omdat die wel even goedkopere manieren zullen vinden, laat zien dat je dan de hoofdzaak gemist hebt. Een bedrijf dat zo’n taak krijgt, gaat daar zoveel mogelijk winst mee maken, dus waarom men verwacht dat dat goedkoper gaat worden is me compleet onduidelijk.
Ik snap je helemaal.
De theorie is dat bedrijven goed zijn in de goedkoopste manier vinden om te doen wat er van ze verlangd wordt.
Het probleem daarmee is vaak dat de eisen onvoldoende scherp zijn, en ook niet aangescherpt worden. Daardoor maken bedrijven overmatige winst omdat ze een ondermaats product mogen leveren.
Ook de illusie dat herhaaldelijk aanbesteden kwaliteit verbeterd. De praktijk is dat omdat bedrijven geen zekerheid hebben en dus alle kosten kort cyclisch terug moeten verdienen en het leer effect uit blijft door steeds wisselende aanbieders.
Ik denk niet dat de overheid het allemaal zelf hoeft te doen, maar de overheid is geen bedrijf en dienstverlening is niet verlies dat ze leid. Het zijn gezamenlijke investeringen.
Die theorie klopt al niet helemaal — bedrijven hebben als doel om winst te maken. Een goedkopere manier om iets te doen is een middel dat kan bijdragen aan die winst, prima, maar dat is bijzaak. Het draait om de winst, en het maximaliseren ervan. Soms komt daar een product uit dat jij en ik ondermaats vinden, soms niet, maar ook dat is bijzaak: zolang het product wordt afgenomen, is het (voor het bedrijf) zeker niet ondermaats.
Dat je dan bepaalde taken aan het bedrijfsleven gaat overlaten omdat die wel even goedkopere manieren zullen vinden, laat zien dat je dan de hoofdzaak gemist hebt. Een bedrijf dat zo’n taak krijgt, gaat daar zoveel mogelijk winst mee maken, dus waarom men verwacht dat dat goedkoper gaat worden is me compleet onduidelijk.