Oh. That clears up a lot. Thanks!

Thans for clarifying. You say I need Mesa. Is that a seperate install or part of the driver?

Thanks for thesugestion about mangohub and corectrl. Seems perfect.

Yeah, I’m happy with it. It was a bit over my budget but I figured it was worth it. I also decided to go with an amd cpu instead of intel like I always had. And not regretting that either.

Are the mesa updates part of the driver or does one manually update them?

deleted by creator

I debated whether or not I should respond to your reply for a few hours now. I just want to point out that everyone is different and have their own circumstances. I recognise you do not know me and know nothing of my circumstances. Mainly because I didn’t divulge them because I thought they be irrelevant. But I have a disability which makes it difficult for me to go outside and impossible to travel. My life takes place 90% at home. And while I am mobile and can do other things besides sitting behind a computer, it is my main “escape” from my situation (besides tv, books, etc.) And I am also ashamed to admit I do not have a “shitty wage job” but a “shitty disability income”.

I empathise with your existentialism. I have had that my whole life as well. It is the root cause of my depressions. “Funny” thing is, that in my country (not America), psychologists are not trained to deal with such issues. As soon as I bring up the concept and talk about the pointlessness of life they say I am too philosophical and they cannot talk about philosophy. And then they go on about e.g. the “self” and “free will” and “self-control” and “responsibility”, and when I then point out to them that those concepts are based on philosophical ideas from the era of enlightenment but never scientifically proven to exist, they defend it by saying it is the “norm”, I point out to them that a “norm” is by definition non-inclusive. At which point I am labelled “difficult” and “non-cooperative”.

Don’t use ENB with my setup, too much of a strain on fps, so that wouldn’t be a setback :)

Thanks, I didn’t know about ProtonDB. I never play multiplayer so that won’t be a problem.

En ik zeg dát allemaal niet. Wat ik zeg is dat je niet kunt verwachten dat iedereen ‘mee kan doen’ of ‘kan voldoen aan een norm’ en dat je die mensen daar niet verantwoordelijk voor kunt houden. Dat negeert de realiteit dat we allemaal anders zijn. Het gaat (mij) niet om autonomie maar om inclusie. Als je als maatschappij mensen uitsluit is het -in mijn ogen- niet zo raar als sommigen daarvan autonomie nastreven.

Dat het hier niet kan is gewoon een uitkomst van de geschiedenis. Kan je oneerlijk vinden, maar dat is nu eenmaal het lot van elk dier op aarde

“There is a difference between the fact that the universe is inherently unfair, and people making it so” — John Scalzi

Het ontwijken van verantwoordelijkheid is een principieel probleem. Waar trek je de grens? Het is immers ook nu eenmaal de uitkomst van de geschiedenis dat we opgezadeld zijn met klimaatproblematiek bijvoorbeeld. Dus hoeven we daar dan ook niks aan te doen? Je zou zelfs kunnen beargumenteren dat de aardbevingen in groningen of de toeslagenaffaire een resultaat zijn van de uitkomst van de geschiedenis. Pech? Het gevaar van jouw manier van denken is dat je daarmee alles -arbitrair- kunt wegwuiven als “het is nou eenmaal zo”. Dat is je goed recht natuurlijk, maar ik kan daar niet mee leven. Sorry.

Het standpunt “iedereen moet de wereld maar zien zoals ik” en “mensen moeten zich maar aanpassen” is in mijn ogen absurd, autoritair en onrealistisch.

Voor zover we weten leefden mensen in hun voorouderlijke omgeving in groepen van maximaal 150 personen. ALs de groep groter werd, splitsten ze zich. Net als in kuddes van andere zoogdieren. De reden dat we in grotere groepen kunnen leven als mens heeft te maken met het feit dat we in staat zijn te geloven in eenzelfde doel. Maar (om Nederland als voorbeeld te nemen) 18 miljoen mensen in hetzelfde te laten geloven, en dan ook nog eens op alle gebieden in een steeds complexer wordende wereld, is onmogelijk. Waar het mij om gaat is dat dit niet is ingebouwd in het systeem. Of de opgegeven autonomie in verhouding staat tot dat wat je ervoor terugkrijgt is -lijkt mij- niet iets dat je objectief kunt bepalen maar alleen subjectief. En vervolgens kun je daar een statistische conclusie aan verbinden. Maar zoals ik elders al aangaf, dergelijke statistieken hebben extremen. De vraag is hoe je daar als samenleving mee omgaat. Zeg je “we zijn inclusief” of zeg je “iedereen moet met ons meedoen”. En met inclusief bedoel ik de oorspronkelijke betekenis van het woord, niet de neo-liberale interpretatie van “participatie”.

Verantwoordelijkheid werkt in mijn optiek 2 kanten op. Als iemand niet kan “meedoen” in een systeem kun je die verantwoordelijkheid naar mijn mening niet neerleggen bij die persoon. We overschatten in welke mate mensen in staat zijn zich te voegen naar een “norm(aal)”.

Ik heb enkele plekken in het buitenland geprobeerd toen ik jonger was, maar ook daar loop je aan tegen het feit dat je toch altijd met anderen te maken hebt (of het nu een overheid is of een militia).

Hoe ik het leven het liefst voor me zie heeft geen makkelijk antwoord (althans niet op een forum als dit). Het ligt ook aan de context (in de huidige wereld of in een ideale wereld?). Mijn uitgangspunt is altijd dat we als mens gewoon een soort (zelf)gedomesticeerde apen zijn. Onze hersenen zijn geëvolueerd om oplossingen te bedenken voor problemen (eten, overleven, voortplanting, ziektes, rampen, enz.) en -zoals anderen al aangeven- behoren we tot een sociale diersoort. In die zin voel ik mij niet thuis in een wereld waarin men niet samenwerkt vanuit het idee dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten en allemaal (binnen een bepaalde bandbreedte) hetzelfde nodig hebben.

Ik heb in mijn werk altijd afgevraagd “lost dit iets op?”, “komt het terecht waar het nodig is?” en “benadeeld het een ander?” Als ik een kat langs de weg zie liggen die gewond is dan help ik die, niet omdat het mij iets oplevert of omdat ik er iets voor terug verwacht, maar omdat ik begaan ben met het leed, omdat ik een urgentie voel iets te doen. En ik heb me zo ook altijd opgesteld naar mensen; ik help niet omdat ik iets terug wil of verwacht. En waar ik moeite mee had en heb is dat daar vaak misbruik van wordt gemaakt en dat het omgekeerde niet ook zo is (als ik hulp nodig had moest daar wel altijd iets tegenover staan).

Het heeft me niet bitter gemaakt of kwaad, maar wel afzijdig. En ik herken dat ik net zo min het recht heb om mijn wereldbeeld en ideologie van een ander te verlangen als andersom. Ik geloof ook niet dat een ideale wereld bestaat, maar erger nog geloof ik niet dat een goede wereld bestaat voor iedereen. In alle eerlijkheid had ik liever niet geboren willen worden. Als kind (lagere schooltijd) viel ik 's avonds al huilend in slaap fantaserend over hoe ik alleen in een ruimteschip in de leegte van het universum woonde.

Meer praktisch gezien denk ik dat we een heel stuk zouden komen als we zouden stoppen valse tegenstellingen te creeren. Ik denk niet dat kapitalisme en communisme (bijvoorbeeld) elkaar bijten. Het zijn 2 systemen die elk een oplossing kunnen bieden voor specifieke problemen. In de publieke sector denk ik dat een meer sociaal systeem beter werkt, terwijl in de luxe-sector een meer kapitalistisch systeem beter kan worden toegepast. In productie denk ik dat een technocratische aanpak beter werkt, terwijl in de sociale sector democratie beter is. Nou ja, dat is in allemaal heel kort door de bocht, maar het geeft hopelijk een idee van hoe ik het leven zie en liefst zou zien?

Ik heb tussen mijn 16de en 18de aan iedereen die het wilde horen aangegeven dat ik me niet thuis voelde in deze wereld en niet wilde meedoen maar alleen wilde zijn. Afgezien van het feit dat niemand het serieus nam krijg je die optie niet. Ik heb met moeite nu ruim 35 jaar later een evenwicht/compromis gevonden. Maar ideaal is het niet.

De een meer dan de ander. Zelf heb ik liefst met niemand contact en ben ik graag alleen.

Mijn fout dat ik (sociale) constructies zeg waar ik eigenlijk maatschappelijke constructies of systemen bedoelde. Maar dan nog volgt de mate waarin een individu behoefte heeft aan sociale contacten zoals alles in de natuur een normaalverdeling. Persoonlijk breng ik 90% van mijn leven alleen door (incl online contacten zoals dit) en dat bevalt me prima. En ik ben het met je eens dat als je de lasten niet wilt dan uiteraard ook de lusten niet. Probleem daarmee us dat je niet zomaar ergens je eigen huis mag bouwen en voedsel mag verbouwen. We leven niet in een wereld waarin dit nog kan. En m.i. ontbreekt het in het systeem aan die erkenning. Het systeem erkent niet dat het ervoor zorgt dat we niet meer jn onze natuurlijke habitat kunnen leven en mensen met een one-size-fits-all structuur/norm opzadelt. Ik zeg niet dat ik het eens ben met deze autonomen, maar ik snap wel de onderliggende motivatie ook al uitten ze dit op een achterlijke manier.

While I agree with you it would -for me- still depend on how the process works. Suppose the new copy needs to be compared with the original after being constituted for safety reasons. So the original doesn’t get destroyed before the copy is created. So for an instant there will be 2 ‘yous’. That makes jt less desirable for me. Now suppose the verification time -either due to technical or administrative purposes- takes minutes or hours? At that point I would not step into a transporter.